Preek: Door de Rode Zee (Exodus 14)

Preek over: Door de Roze Zee – Schelfzee
Aan de Rode Zee loopt het volk Israël loopt volledig vast. Farao achtervolgt hen. Maar God Zelf gaat hen verlossen door een weg te banen dwars door de Schelfzee heen. Zij lopen over het pad dat God door de Roze Zee baant. De Egyptenaars verdrinken in datzelfde water van de Schelfzee.

LEESPREEK

Door de Rode Zee

Samenvatting voor wie niet bekend is met de Bijbel

In de preek over Exodus 14, getiteld “Door de Rode Zee”, worden de gebeurtenissen rondom de doortocht van het volk Israël door de Rode Zee besproken. Ds. J. IJsselstein, begint met het beschrijven van de vreugde van het volk terwijl ze Egypte verlaten, maar al snel verandert deze vreugde in paniek wanneer de Heere hen instrueert om terug te keren en zich voor de Rode Zee te legeren, tussen Migdol en Baäl-Zefon.
Deze plaats vormt een fuik, aangezien ze omringd zijn door de zee en de vijandelijke Egyptenaren die hen achterna jagen. De situatie lijkt hopeloos en leidt tot wanhoop onder de Israëlieten, die zich afvragen waarom ze zijn ontsnapt uit Egypte, alleen om nu in deze dodelijke situatie terecht te komen.

De Heere spreekt echter tot Mozes en zegt dat Hij de Egyptenaren zal verheerlijken (vers 4). Benadrukt wordt dat doodlopende wegen in ons leven gelegenheden zijn voor de Heere om Zijn wonderen te tonen en Zijn naam te verheerlijken. De kern van de boodschap draait om twee belangrijke instructies van de Heere aan het vastgelopen volk: “Vreest niet, staat vast” en “Zeg den kinderen Israëls dat zij voorttrekken”.

Het eerste punt, “Niet vrezen, maar stil zijn“, wordt verder uitgewerkt. Hoewel de Israëlieten geconfronteerd worden met een onmogelijke situatie, roept de Heere hen op om niet te vrezen, maar stil te zijn en te vertrouwen op Zijn redding. De dominee wijst op de noodzaak om te stoppen met het zoeken naar eigen oplossingen en in plaats daarvan te wachten op het heil van de Heere. De boodschap is dat, ook al lijkt alles verloren, de Heere altijd aanwezig is en ons ziet, zelfs als wij Hem niet kunnen zien.

In het tweede punt, “Niet stil staan, maar voorttrekken“, wordt benadrukt dat de Heere hen niet alleen vraagt om stil te zijn, maar ook om vooruit te gaan. Mozes krijgt de opdracht om zijn staf op te heffen en de Rode Zee te splitsen, zodat het volk door het droge kan trekken. Hieruit blijkt dat, hoewel de situatie uitzichtloos lijkt, de Heere in staat is om een weg te banen waar geen weg lijkt te zijn. De dominee wijst erop dat de Heere niet alleen de omstandigheden verandert, maar ook de harten van de Egyptenaren verhardt, om zo Zijn glorie te tonen.

De boodschap van de preek is duidelijk: de Heere wil verheerlijkt worden door onze onmogelijke situaties heen. Hij roept ons op om onze angsten aan de kant te zetten en om stil te zijn, terwijl we op Zijn hulp vertrouwen. Tegelijkertijd moeten we actief blijven en voorttrekken, wetende dat de Heere ons leidt, zelfs door de moeilijkste omstandigheden. Dit wordt geïllustreerd met het beeld van de wolkkolom die het volk leidt en beschermt, waardoor ze veilig de overkant bereiken. Terwijl de wateren van de Rode Zee zich aan beide zijden van hen openen, ervaren ze de kracht en de trouw van de Heere.

Aan het einde van de preek wordt er benadrukt dat deze doortocht door de Rode Zee een symbolisch moment is, dat vooruitwijst naar het sacrament van de Heilige Doop. Israël vond genade in de ogen van de Heere en werd gered door het water, terwijl de vijanden van Israël verdronken in de Rode Zee. Dit herinnert de gelovigen eraan dat, ondanks onze onwaardigheid, de Heere ons kan redden en ons zal leiden op de weg van verlossing. De boodschap sluit af met een uitnodiging aan allen die zich verloren voelen om te roepen tot de Heere, in de verwachting dat Hij een weg zal maken, zelfs als dat lijkt tegendeel van wat mogelijk is.

In het licht van deze preek wordt de Rode Zee niet alleen gezien als een fysieke hindernis, maar ook als een geestelijke les over vertrouwen, gehoorzaamheid en de onfeilbare belofte van God.